Eerste glimp van Zuid-Amerika
Door: Phebe
Blijf op de hoogte en volg Phebe
14 Maart 2015 | Ecuador, Quito
Twijfel, twijfel, zou ik nou wel of geen blog schrijven? Ik woon niet voor lange tijd in het buitenland en eigenlijk duurt onze reis slechts 2,5 week. Maar het doel van ons nederige tripje van Quito (Ecuador) naar Bogota (Colombia) en Santiago de Chile, is van zo´n grote invloed op onze toekomst, dat ik er toch graag een blogje aan wil wijden.
Zoals de meesten van jullie wel weten, gaan Cris en ik na de zomer op avontuur. Of misschien ga ik vooral op avontuur, aangezien Cris na zijn jaar in Beijing wonen wel gewend is aan emigreren. Het idee is in ieder geval om ´ergens in Zuid-Amerika´ een nieuwe woonplek te vinden. Deze korte, oriënterende reis moet uitsluitsel geven over de waar-vraag. Hoewel ik nog steeds in de veronderstelling ben dat we uiteindelijk ergens op Madagascar eindigen…
Keuze
Hierbij dus een eerste inkijkje in de eerste optie: Quito, hoofdstad van Ecuador. Misschien kunnen jullie ons, na het lezen van de blogs, helpen om een weloverwogen keuze te maken (lees: wat zien jullie als ideale vakantieoord?) Maandag 9 maart vlogen we van Amsterdam naar het immens hoge Quito. Ik deed nog heel stoer bij het uitstappen uit het vliegtuig: ik voel niks van die 3000 meter hoor! Een paar uur later hing ik hijgend aan de trapleuning en na twee minuten lopen in het park, de volgende ochtend, konden we allebei aan het zuurstofapparaat. Terwijl de Ecuadorianen vrolijk om ons heen dartelden: hardlopen, voetballen, yoga, echt alles doen ze en dat al om 8 uur ´s ochtends. Want ja, we hadden last van een jetlag en zoals alles hier in overtreffende trap is (de gebouwen, de natuur, het verkeer, het eten), zo bleek de jetlag ook van langere duur dan normaal.
Die dag, dinsdag, verjaarde ik weer eens en viel ik zo in mijn 26e levensjaar. Dat voelde heel vreemd. Ondanks alle lieve berichtjes, de Parijs-puzzel van Cris, de taart van het hotel - ze weten tegenwoordig ook álles van je - en het verjaardagsetentje (goh, wel veel hé!), was het toch heel gek. Misschien omdat de jetlag me parten speelde of omdat ik in het nabijgelegen winkelcentrum nergens, echt nergens, kon pinnen. Tien keer geprobeerd bij drie verschillende banken, ook bij een winkel, maar ik moest de zonnebrandcréme laten staan. Toen ik in mijn beste Spaans op een soort grappige manier probeerde uit te leggen wat er aan de hand was, namelijk dat ik schijnbaar geen geld mocht uitgeven vandaag, keek de verkoopster me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik schaarde dat onder de emotie ´irritatie´ en ben gauw weggegaan. Ja, dat was zo´n moment waarop ik dacht: hm, dit soort situaties ga ik vast vaker meemaken. Ik moet er maar aan wennen, denk ik…
Respect
Woensdag werd ik mee op sleeptouw genomen, op een onchristelijk tijdstip, om te zien waar Cris zich zoal mee bezig houdt als hij aan het werk is in het buitenland. Ik moet daarom nu het een en ander terugnemen over ´luilekkerend geld verdienen´ ´in resorts vertoeven´ en ´een beetje aan rozen ruiken´. Neen, hierbij verklaar ik mijn diepste respect voor de werkzaamheden van mijn vriend. Voor het ochtendgloren op, twee uur over hobbelige wegen rijden, bij boeren aankloppen die de afspraak acuut een uurtje willen verzetten, op zoek naar smerige beestjes - the bad guys - in gloeiendhete kassen en dan de lieve beestjes - the good guys- opsporen. Ik was om 11.00 uur al helemaal gesloopt! Bij de laatste klant wel een hele mooie bos rozen gekregen, erg agradable :)
De volgende dag ben ik het historische centrum ingegaan en dat viel op het eerste gezicht een beetje tegen. Ik dacht dat het Gran Plaza vol zou staan met gezellige terrasjes, live- muziek, hoepelende kinderen en spelende hondjes. Maar wat ik zag waren oude, knikkebollende mannetjes op wat banken en bedelende jongetjes. De gebouwen zijn erg indrukwekkend en de architectuur heel mooi, maar het Neude-gevoel in kwadraat, dat ontbrak een beetje. In een andere wijk, La Madriscal, bleek dat gelukkig wel aanwezig te zijn. Veel muziek, eettentjes en bars. Jammer dat we onze ogen niet meer open konden houden, anders hadden we vast een dansje gewaagd. Ook La Ronda, een straat in het oude centrum, is erg levendig ´s avonds. Het is de oudste straat in Quito en je vindt er traditioneel eten, zoals empanada´s en kippensoep.
Cavia´s
Deze blog wordt weer veel te lang, maar nog een paar grappige details over Quito:
- De stad wordt omringd door vulkanen, waarvan er één - Cotopaxi - hoger is dan de Mont Blanc en waarschijnlijk binnen enkele jaren actief wordt. Inderdaad een reden om vooral niet hier te gaan wonen.
- Op elke hoek van de straat staan politiemensen. Ze staan onder andere op kruispunten en als het stoplicht groen wordt, dan fluiten ze en wuiven ze dat de auto´s mogen rijden. Heel efficiënt dus.
- Lama´s en Alpaca´s liggen, net buiten de stad, ook voor het oprapen. Ze worden ingezet als biologische maaimachine.
- Het weer in Quito wordt als volgt uitgedrukt: Het weer in Quito verandert zoals de emotie van een vrouw. Uitleg overbodig lijkt me.
- Taxichauffeurs hebben allerlei maniertjes om extra geld te verdienen. De meter is kapot, ze hebben geen wisselgeld, etc. Maar je betaalt toch geen drol voor en ritje, dus niemand maakt zich er echt druk om.
- Gebakken cavia is hier een normaal hoofdgerecht. Ik heb ze gezien, met die opgeblazen wangetjes, naast de speenvarkens op de barbecue…
Oke, we moeten gaan. Morgen naar Colombia! Ik hou jullie op de hoogte. Besitos :)
Zoals de meesten van jullie wel weten, gaan Cris en ik na de zomer op avontuur. Of misschien ga ik vooral op avontuur, aangezien Cris na zijn jaar in Beijing wonen wel gewend is aan emigreren. Het idee is in ieder geval om ´ergens in Zuid-Amerika´ een nieuwe woonplek te vinden. Deze korte, oriënterende reis moet uitsluitsel geven over de waar-vraag. Hoewel ik nog steeds in de veronderstelling ben dat we uiteindelijk ergens op Madagascar eindigen…
Keuze
Hierbij dus een eerste inkijkje in de eerste optie: Quito, hoofdstad van Ecuador. Misschien kunnen jullie ons, na het lezen van de blogs, helpen om een weloverwogen keuze te maken (lees: wat zien jullie als ideale vakantieoord?) Maandag 9 maart vlogen we van Amsterdam naar het immens hoge Quito. Ik deed nog heel stoer bij het uitstappen uit het vliegtuig: ik voel niks van die 3000 meter hoor! Een paar uur later hing ik hijgend aan de trapleuning en na twee minuten lopen in het park, de volgende ochtend, konden we allebei aan het zuurstofapparaat. Terwijl de Ecuadorianen vrolijk om ons heen dartelden: hardlopen, voetballen, yoga, echt alles doen ze en dat al om 8 uur ´s ochtends. Want ja, we hadden last van een jetlag en zoals alles hier in overtreffende trap is (de gebouwen, de natuur, het verkeer, het eten), zo bleek de jetlag ook van langere duur dan normaal.
Die dag, dinsdag, verjaarde ik weer eens en viel ik zo in mijn 26e levensjaar. Dat voelde heel vreemd. Ondanks alle lieve berichtjes, de Parijs-puzzel van Cris, de taart van het hotel - ze weten tegenwoordig ook álles van je - en het verjaardagsetentje (goh, wel veel hé!), was het toch heel gek. Misschien omdat de jetlag me parten speelde of omdat ik in het nabijgelegen winkelcentrum nergens, echt nergens, kon pinnen. Tien keer geprobeerd bij drie verschillende banken, ook bij een winkel, maar ik moest de zonnebrandcréme laten staan. Toen ik in mijn beste Spaans op een soort grappige manier probeerde uit te leggen wat er aan de hand was, namelijk dat ik schijnbaar geen geld mocht uitgeven vandaag, keek de verkoopster me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik schaarde dat onder de emotie ´irritatie´ en ben gauw weggegaan. Ja, dat was zo´n moment waarop ik dacht: hm, dit soort situaties ga ik vast vaker meemaken. Ik moet er maar aan wennen, denk ik…
Respect
Woensdag werd ik mee op sleeptouw genomen, op een onchristelijk tijdstip, om te zien waar Cris zich zoal mee bezig houdt als hij aan het werk is in het buitenland. Ik moet daarom nu het een en ander terugnemen over ´luilekkerend geld verdienen´ ´in resorts vertoeven´ en ´een beetje aan rozen ruiken´. Neen, hierbij verklaar ik mijn diepste respect voor de werkzaamheden van mijn vriend. Voor het ochtendgloren op, twee uur over hobbelige wegen rijden, bij boeren aankloppen die de afspraak acuut een uurtje willen verzetten, op zoek naar smerige beestjes - the bad guys - in gloeiendhete kassen en dan de lieve beestjes - the good guys- opsporen. Ik was om 11.00 uur al helemaal gesloopt! Bij de laatste klant wel een hele mooie bos rozen gekregen, erg agradable :)
De volgende dag ben ik het historische centrum ingegaan en dat viel op het eerste gezicht een beetje tegen. Ik dacht dat het Gran Plaza vol zou staan met gezellige terrasjes, live- muziek, hoepelende kinderen en spelende hondjes. Maar wat ik zag waren oude, knikkebollende mannetjes op wat banken en bedelende jongetjes. De gebouwen zijn erg indrukwekkend en de architectuur heel mooi, maar het Neude-gevoel in kwadraat, dat ontbrak een beetje. In een andere wijk, La Madriscal, bleek dat gelukkig wel aanwezig te zijn. Veel muziek, eettentjes en bars. Jammer dat we onze ogen niet meer open konden houden, anders hadden we vast een dansje gewaagd. Ook La Ronda, een straat in het oude centrum, is erg levendig ´s avonds. Het is de oudste straat in Quito en je vindt er traditioneel eten, zoals empanada´s en kippensoep.
Cavia´s
Deze blog wordt weer veel te lang, maar nog een paar grappige details over Quito:
- De stad wordt omringd door vulkanen, waarvan er één - Cotopaxi - hoger is dan de Mont Blanc en waarschijnlijk binnen enkele jaren actief wordt. Inderdaad een reden om vooral niet hier te gaan wonen.
- Op elke hoek van de straat staan politiemensen. Ze staan onder andere op kruispunten en als het stoplicht groen wordt, dan fluiten ze en wuiven ze dat de auto´s mogen rijden. Heel efficiënt dus.
- Lama´s en Alpaca´s liggen, net buiten de stad, ook voor het oprapen. Ze worden ingezet als biologische maaimachine.
- Het weer in Quito wordt als volgt uitgedrukt: Het weer in Quito verandert zoals de emotie van een vrouw. Uitleg overbodig lijkt me.
- Taxichauffeurs hebben allerlei maniertjes om extra geld te verdienen. De meter is kapot, ze hebben geen wisselgeld, etc. Maar je betaalt toch geen drol voor en ritje, dus niemand maakt zich er echt druk om.
- Gebakken cavia is hier een normaal hoofdgerecht. Ik heb ze gezien, met die opgeblazen wangetjes, naast de speenvarkens op de barbecue…
Oke, we moeten gaan. Morgen naar Colombia! Ik hou jullie op de hoogte. Besitos :)
-
15 Maart 2015 - 08:57
Felice:
Phebe!
Heel leuk om te lezen dit! Heel herkenbaar :p. Ik ben een paar jaar geleden op internationale stage geweest in Quito voor een paar maanden, en denk nog vaak met heimwee terug. Fijn om te lezen dus!
Ik wens je nog een hele fijne reis!
Liefs, Felice -
15 Maart 2015 - 11:11
Maja:
Phebe
Wat een mooi verslag over je ondernemende reis op zoek naar een plek waar jullie gelukkig kunnen worden.
Respect voor je hoor, hoop dat je vindt wat je zoekt. xxx
-
15 Maart 2015 - 12:22
Je Zus:
Leuk verhaal Pheeb!! Geeft een mooi beeld van wat jullie allemaal zien, meemaken en overwegen -
15 Maart 2015 - 15:33
Maaike:
Jaaaaa toch een blog! Daar maak je de thuisblijvers blij mee:D Klinkt gaaf allemaal, en leuk dat je nu ook een idee hebt van wat cris eigenlijk doet als ie weg is hahaha en dat je al druk bezig bent vrienden te maken met de plaatselijke verkopers;) Ik kijk al uit naar de volgende, altijd goed om alvast wat te leren over mijn eerstvolgende verre vakantiebestemming. Geniet ervan daar! xxxxx -
16 Maart 2015 - 15:14
Ilona:
Hi Phebe,
Allereerst: "OnCHRIStelijk tijdstip.." is eigenlijk best leuk gekozen
Allertweedst: Ik heb je dilemma even in de Zuid-Amerika-gangers-groep gegooid (lees: mijn broer, zus en ik, die los van elkaar verschillende delen gecoverd hebben in de afgelopen jaren) en ons eenduidig advies na overleg luidt: het moet Colombia worden.
Ik quote, ter onderbouwing, hier even mijn zus: "Als ze me nu zouden zeggen dat ik morgen naar Colombia moest emigreren had ik gisteren mijn tassen al gepakt."
Dilemma - opgelost.
Kun je nu lekker relaxt gaan ontdekken en genieten! ;)
xx Ilona -
17 Maart 2015 - 17:54
Opa En Oma Tempelaars21a.temp21@gmail.com:
lieve Phebe ,zojuist jouw "blog" bij toeval ontdekt ,wat leuk om jouw eerste reis verslag tehebbenkunnen lezen
deze reis is dus zelfs voor jou als ervaren globetrotster nog een verrassing!
Ik(opa)hoop vurig nog meer van deze ervaringen te ontvangen. Liefs en tot lezens. -
19 Maart 2015 - 21:49
Phebe Tempelaars:
Lieve allemaal,
Bedankt voor jullie leuke reacties! :) Haha en bedankt voor de handige tips. Binnenkort een blog over Bogotá...
Liefs vanuit Colombia -
20 Maart 2015 - 18:31
AziAad :
Gaaf te lezen van jullie bevindingen. De wielrenners uit Colombia hebben bij ons een streepje voor als het gaat om conditie, dus..... dat buiten adem raken kan jullie conditie wel opvijzelen.
En dan....cavia's eten? Smaakt zeker ook weer naar kip?
Het gaat jullie goed en ik hoop dat jullie een keuze kunnen maken. Ik vertrek maandag weer naar China zie jullie weer ergens na de Pasen.
Groet, AziAad. -
22 Maart 2015 - 14:24
Pauline:
Lieve Pheeb!!
Heel leuk om van jullie avontuur te lezen!! Wat schrijf je toch leuk.
Ik kan het me daardoor allemaal goed voorstellen.
Ik ben weer heel erg benieuwd naar je volgende verhalen!
En waar je ook heen gaat, ik kom je bezoeken hoor!!
Dikke kussen ook aan Cris, Plien (en Alex)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
