Kenting: zon, zee, strand en 'shemales'
Door: Phebe
Blijf op de hoogte en volg Phebe
18 November 2010 | Taiwan, Taipei
Om vier uur ‘s ochtends gaat de wekker. Met een zwaar hoofd sta ik op, ontwijk de spiegel, zet de douche aan en functioneer verder op de automatische piloot tot ik beneden in de lobby sta. Daar verzamelen zich negentien andere vermoeide gezichten. Maar hé, we gaan iets leuks doen!Op naar het tropische zuiden, op naar Kenting!
Met onze privé tourbus zijn we de hele westkust van Taiwan afgereden. Voor het eerst ook een zonsopkomst gezien, want normaal gesproken lig ik om 5 uur ’s ochtends nog lekker in mijn bedje. De zonnestralen maakte me, ondanks het onchristelijke tijdstip, al een stuk vrolijker. Een hele verademing voor een ieders gemoedstoestand, aangezien we de dagen daarvoor bijna verzopen waren in die zware regenbuien waar Taipei zo bekend om staat.
De eerste tussenstop was voor mensen met een zwakke blaas, waar ik me zeker onder mag scharen. (Ik voel me af en toe net een vergiet.) Je zou kunnen denken dat deze stop het vernoemen niet waard is, maar jawel… Ik moet namelijk even mijn frustratie kwijt over Taiwanese toiletten. Na al die weken weet ik namelijk nog steeds niet hoe ik boven dat gekke gat moet hangen. Dat kan aan mijn mentale gesteldheid liggen, maar geloof me, het is verdomde lastig om met je hakken, een schoudertas en een panty aan, normaal je behoefte te doen. Je hebt werkelijk een heel trainingsschema nodig voordat je in staat bent de w.c’s hier te betreden. Allereerst is er de les ‘vergeet je papiertje niet’, want in de w.c zelf is alleen het gebruikte papier te vinden. Men spoelt het namelijk niet weg, maar verzamelt het in een open prullenbak, zodat de volgende bezoeker tijdens het plassen rustig kan bekijken wat degene ervoor heeft achtergelaten. De tweede les heeft alles te maken met ‘balans’. Geen balans? Nat pak. Verder geen commentaar, de verbeelding spreekt denk ik voor zich. Training drie zal in het teken staan van de ontwikkeling van een sterke maag. Vrees niet voor de kleuren bruin, rood, geel en groen. Over geuren nog niet te spreken. Kun je het al een beetje inbeelden?
Ik zou nog een hele pagina kunnen wijden aan de do’s and don’t’s in de kleine kamertjes van Taiwan, maar dat kan ik jullie niet aan doen. Dus verder met de reis naar het paradijselijke Kenting. Na een paar uur zagen we dan eindelijk de zee, zo helderblauw dat je er dwars doorheen kon kijken. We hebben een nationaal park bezocht dat door aardverschuivingen vanuit de zee is opgerezen en nu een gebergte is. Zo ontzettend mooi om die gigantische bomen en vreemde planten te zien. Oh en die rust. Geen motoren, schetterende microfoons, geen sirenes, geen muziek of zingende buurmeisjes die tot diep in de nacht constant hetzelfde deuntje repeteren. Gewoon rust. Een zuchtje wind, het gezang van een vogeltje, de geur van gras vermengd met het zoute zeewater, een frisse regendruppel... Een regendruppel? Nee he! Daar ging ons middagje strand vol zonneschijn. Dan maar spelletjes doen in het hostel en op naar de nightmarkt waar we hebben genoten van de ‘she-males’. Taiwanese mannen zijn behoorlijk vrouwelijk en in Kenting heeft zich dat letterlijk omgebouwd tot een hele gemeenschap vol mannen die nu als vrouw door het leven gaan. Overdag zijn zij huisvrouw, maar ’s avonds gaan zij wild tekeer in een van de vele stripclubs in het broeierige uitgaansleven van Kenting. Helemaal stuk gelachen natuurlijk, vooral om de jongens die met ons mee waren. Ze zeggen dat ze het afschuwelijk vinden, maar ze kunnen zich niet bedwingen en moeten ze toch even kijken naar die zogenaamde vrouwen met cup E.
Ja, ik ben erachter dat Canadezen wel van een feestje houden, in wat voor een club dan ook en als het om genoeg drank gaat, dan zijn ze zelfs bereid om uit de kleren te gaan. Ik stond erbij en keek ernaar:)
De dagen gingen super snel voorbij, maar ik heb wel even helemaal kunnen ontspannen. Het strand waar we terecht kwamen veel mij een beetje tegen, dus toen ben ik gaan snorkelen, heb de befaamde banenrit gemaakt (met een groepje andere gekken op zo’n opblaasbanaan achter een speedboot aan en dan hopen dat je er niet af duvelt wat uiteraard wel gebeurd) en gejetskied. Whoe, dat was zo vet! Ik was als laatst aan de beurt met Irene en zij zei al; ik houd er wel van om een beetje te stunten. Okee… Ik knikte, terwijl mijn knieën hetzelfde deden. Slik, daar gingen we dan. De zee was bijna glad, dus we vlogen over het water. Ik moest de bestuurder, een tandloze, redelijk mollige Taiwanees, stevig vasthouden. Nou, dat heeft hij geweten. Volgens mij heb ik hem een longperforatie bezorgd, al dan niet een gescheurd trommelvlies. Wat heb ik weer zitten krijsen zeg, soms kan ik me gewoon niet bedwingen. Anders ontplof ik haha…
Het was een heel gezellig weekend en ondanks de kakkerlakken die onder onze bedden tikkertje aan het spelen waren, hebben we genoten van de luxe dat Kenting te bieden heeft. Zelfs het belachelijke eten dat voor ons op tafel werd gezet (Ik heb de geslachtsdelen van een inktvis gegeten) mocht de pret niet drukken. De laatste avond hebben we nog een keertje goed doorgehaald en zijn er nogal wat lachwekkende dingen gebeurd. Helaas kan ik jullie dat niet vertellen. What happens in Kenting stays in Kenting… ;)
Met onze privé tourbus zijn we de hele westkust van Taiwan afgereden. Voor het eerst ook een zonsopkomst gezien, want normaal gesproken lig ik om 5 uur ’s ochtends nog lekker in mijn bedje. De zonnestralen maakte me, ondanks het onchristelijke tijdstip, al een stuk vrolijker. Een hele verademing voor een ieders gemoedstoestand, aangezien we de dagen daarvoor bijna verzopen waren in die zware regenbuien waar Taipei zo bekend om staat.
De eerste tussenstop was voor mensen met een zwakke blaas, waar ik me zeker onder mag scharen. (Ik voel me af en toe net een vergiet.) Je zou kunnen denken dat deze stop het vernoemen niet waard is, maar jawel… Ik moet namelijk even mijn frustratie kwijt over Taiwanese toiletten. Na al die weken weet ik namelijk nog steeds niet hoe ik boven dat gekke gat moet hangen. Dat kan aan mijn mentale gesteldheid liggen, maar geloof me, het is verdomde lastig om met je hakken, een schoudertas en een panty aan, normaal je behoefte te doen. Je hebt werkelijk een heel trainingsschema nodig voordat je in staat bent de w.c’s hier te betreden. Allereerst is er de les ‘vergeet je papiertje niet’, want in de w.c zelf is alleen het gebruikte papier te vinden. Men spoelt het namelijk niet weg, maar verzamelt het in een open prullenbak, zodat de volgende bezoeker tijdens het plassen rustig kan bekijken wat degene ervoor heeft achtergelaten. De tweede les heeft alles te maken met ‘balans’. Geen balans? Nat pak. Verder geen commentaar, de verbeelding spreekt denk ik voor zich. Training drie zal in het teken staan van de ontwikkeling van een sterke maag. Vrees niet voor de kleuren bruin, rood, geel en groen. Over geuren nog niet te spreken. Kun je het al een beetje inbeelden?
Ik zou nog een hele pagina kunnen wijden aan de do’s and don’t’s in de kleine kamertjes van Taiwan, maar dat kan ik jullie niet aan doen. Dus verder met de reis naar het paradijselijke Kenting. Na een paar uur zagen we dan eindelijk de zee, zo helderblauw dat je er dwars doorheen kon kijken. We hebben een nationaal park bezocht dat door aardverschuivingen vanuit de zee is opgerezen en nu een gebergte is. Zo ontzettend mooi om die gigantische bomen en vreemde planten te zien. Oh en die rust. Geen motoren, schetterende microfoons, geen sirenes, geen muziek of zingende buurmeisjes die tot diep in de nacht constant hetzelfde deuntje repeteren. Gewoon rust. Een zuchtje wind, het gezang van een vogeltje, de geur van gras vermengd met het zoute zeewater, een frisse regendruppel... Een regendruppel? Nee he! Daar ging ons middagje strand vol zonneschijn. Dan maar spelletjes doen in het hostel en op naar de nightmarkt waar we hebben genoten van de ‘she-males’. Taiwanese mannen zijn behoorlijk vrouwelijk en in Kenting heeft zich dat letterlijk omgebouwd tot een hele gemeenschap vol mannen die nu als vrouw door het leven gaan. Overdag zijn zij huisvrouw, maar ’s avonds gaan zij wild tekeer in een van de vele stripclubs in het broeierige uitgaansleven van Kenting. Helemaal stuk gelachen natuurlijk, vooral om de jongens die met ons mee waren. Ze zeggen dat ze het afschuwelijk vinden, maar ze kunnen zich niet bedwingen en moeten ze toch even kijken naar die zogenaamde vrouwen met cup E.
Ja, ik ben erachter dat Canadezen wel van een feestje houden, in wat voor een club dan ook en als het om genoeg drank gaat, dan zijn ze zelfs bereid om uit de kleren te gaan. Ik stond erbij en keek ernaar:)
De dagen gingen super snel voorbij, maar ik heb wel even helemaal kunnen ontspannen. Het strand waar we terecht kwamen veel mij een beetje tegen, dus toen ben ik gaan snorkelen, heb de befaamde banenrit gemaakt (met een groepje andere gekken op zo’n opblaasbanaan achter een speedboot aan en dan hopen dat je er niet af duvelt wat uiteraard wel gebeurd) en gejetskied. Whoe, dat was zo vet! Ik was als laatst aan de beurt met Irene en zij zei al; ik houd er wel van om een beetje te stunten. Okee… Ik knikte, terwijl mijn knieën hetzelfde deden. Slik, daar gingen we dan. De zee was bijna glad, dus we vlogen over het water. Ik moest de bestuurder, een tandloze, redelijk mollige Taiwanees, stevig vasthouden. Nou, dat heeft hij geweten. Volgens mij heb ik hem een longperforatie bezorgd, al dan niet een gescheurd trommelvlies. Wat heb ik weer zitten krijsen zeg, soms kan ik me gewoon niet bedwingen. Anders ontplof ik haha…
Het was een heel gezellig weekend en ondanks de kakkerlakken die onder onze bedden tikkertje aan het spelen waren, hebben we genoten van de luxe dat Kenting te bieden heeft. Zelfs het belachelijke eten dat voor ons op tafel werd gezet (Ik heb de geslachtsdelen van een inktvis gegeten) mocht de pret niet drukken. De laatste avond hebben we nog een keertje goed doorgehaald en zijn er nogal wat lachwekkende dingen gebeurd. Helaas kan ik jullie dat niet vertellen. What happens in Kenting stays in Kenting… ;)
-
18 November 2010 - 08:47
Myrthe:
Phebee! wat een geweldige foto's en verhaal weer! je maakt me bijzonder nieuwsgierig:P hahahahaha
hier gaat alles weer zn gangetje! alles in sinterklaassferen he:P en t wordt ook steeds kouder brrr! maar we gaan vrolijk door:D
tot snell!!:D
XXX -
18 November 2010 - 09:33
Lise-Anna:
Klinkt goed allemaal Pheeb! Volgens mij heb je wel aardig je draai daar gevonden. Ik net terug van Nepal, het is heeeel koud en grijs hier hoor! Dus geniet lekker daar van de kleurrijke en chaotische cultuur! -
18 November 2010 - 13:38
Milou:
Waaauw Phiebe, alweer fantastische verhalen en foto's zeg! Wat maak je veel mee! Je snapt natuurlijk wel dat we de pikantere details van je stapavondjes nog tegoed houden he?!
Blijft een gek idee dat je in die bizarre cultuur rondloopt en zoveel ziet en mee maakt. Dan is ons kikkerlandje toch wel koud en grijs. Gelukkig maken we er zelf een feestje van door een oude man met baard op een stoomboot pakjes te laten bezorgen ;)
Ooh ik wil nog vanalles vragen, maar hoop dat het snel lukt om je te spreken. Het nieuwe blok is alleen net begonnen en ze willen ons doodgestudeerd hebben volgens mij dus daarom duurt het even..
Geniet ervan he!! xxx
Ps. ik doe hard m'n best om het poepboek even spannend te houden als met jouw verhalen.. :P -
19 November 2010 - 08:20
Pauline :
Ik had wat van je spannende avonturen al meegekregen over de skype (niet alles natuurlijk want what happens in Kenting stays in Kenting haha hilarisch) maar ook op papier(of op scherm eigenlijk) is het heel tof om te lezen wat je allemaal meemaakt!
Haha dat verhaal van die wc, ik heb echt met je te doen joh! Door je levendige beschrijving kan ik me wel voorstellen dat het niet echt een pretje moet zijn dus als ik daar was zou ik met mijn blaasgrootte (van een pinda) ook vaak de kleine kamertjes van Taiwan op moet zoeken en dat klinkt niet bepaald lekker. Poor you!!
Maar de omgeving daar is wel echt prachtig! Je foto's zien er echt jaloersmakend uit (behalve die foto met een giant spin of schorpioen of wat het ook voor naars is..). Maar verder ziet het er hartstikke leuk uit (en jij ook steeds, echt leuke jurkjes!).
Lief, geniet ervan!! Thanks voor je mail, ik mail je straks even terug met een nieuwe skypedatum.
Dikke kus
-
19 November 2010 - 18:27
Maaike:
Ooooo pheeb, wat een heerlijk verhaal weer! (en veel te lang geleden, FOEI!) Maar het klinkt wederom geweldig! En die foto's... wow! Hier alles zeer standaard: men poept nog steeds bruin, niks geen vrolijke stoplichtkleuren, docenten weigeren tentamens op tijd na te kijken, politiek ligt op zn kont, leuke mannen nog steeds zeldzaam, kou is in grote staat van paraatheid en bankrekeningen zijn leger dan ze moeten zijn. Achja, je kent het wel.
Ik ga je NU even mailen.
XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
